به گزارش ایران اکونومیست به نقل از نیواطلس، تیتانیوم ماده ای سازگار با محیط زیست است و به همین دلیل بیشتر اوقات در ایمپلنت های پزشکی به کار می رود.
با این وجود گاهی اوقات ترکیبات شیمیایی موجود در فلز سبب می شوند بدن انسان ایمپلنت را قبول نکند. در همین راستا محققان دانشگاه RMIT استرالیا سعی دارند با تهیه روکشی از الماس برای ایمپلنت این مشکل را حل کنند.
محققان این دانشگاه به رهبری کیت فاکس، ایمپلنت های با چاپگر سه بعدی تهیه کرده اند. برای تولید ایمپلنت نخست یک لیزر با قدرت بالا برای ذوب کردن و چسباندن ذرات پودر تیتانیوم استفاده و در مرحله بعد شکل سه بعدی ساخته می شود.
با استفاده از امواج پلاسما میکروویو این ایمپلنت ها با روکشی حاوی تیتانیوم و الماس مصنوعی پوشیده می شوند. این پوشش زیر میکروسکوپ ساختاری داربست مانند دارد که سلول های بافت طبیعی اطراف ایمپلنت را تشویق به رشد می کند.
دلیل انتخاب الماس، وجود کربن است که یکی از عناصر اصلی بدن انسان نیز به حساب می آید و به همین دلیل از لحاظ زیستی هماهنگی زیادی دارد.
هرچند به نظر می رسد با وجود استفاده از الماس این روش پرهزینه باشد، اما جالب آنکه نانوالماس های به کار رفته قیمتی کمتر از پودر تیتانیوم دارند.
تا کنون در آزمایش های انجام شده دانشمندان روی آن تمرکز کردند که چطور این فناوری را می توان برای بهبود ایمپلنت های ارتوپدی به کار گرفت. البته به چند سال تحقیق و بررسی نیاز است تا بتوان این نوع ایمپلنت را در بدن انسان به کار گرفت.
