حجت‌الاسلام مهدی فاطمی‌پور در گفت‌وگو با ایران اکونومیست ضمن بیان این مطلب در خصوص علت موفق نشدن برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی در دانشگاه‌ها گفت: من فکر نمی‌کنم در این زمینه آزادی‌های پس از بیان وجود نداشته باشد. اینکه چرا در دانشگاه‌ها با نوعی پدیده خود کنترلی مواجه شدیم، نیازمند بررسی‌های عمیق‌تر است؛ در واقع گاهی ما عنوان می‌کنیم که می‌خواهیم کرسی‌های آزاداندیشی در دانشگاه‌ها برگزار کنیم و از دانشجویان می‌خواهیم در این زمینه ورود کرده و نظرات خود را مطرح کنند، اما باید بدانیم که امروزه دیگر دانشجویان بر حسب تغییر نیازهایی که اتفاق افتاده، بسترهای ابراز عقیده متفاوت‌تری دارند. بر این اساس ابراز عقیده دانشجویان در دانشگاه‌ها صرفاً نیازمند برگزاری کرسی‌ها نیست.
وی تصریح کرد: ما باید کمی به ابعاد آزاداندیشی عمیق‌تر توجه کنیم؛ ما همواره مطالبه می‌کنیم که چرا آزاداندیشی در دانشگاه‌ها وجود ندارد. اگرچه ممکن است که درصد اندکی از دانشجویان نگران این باشند که آزادی پس از بیان عقیده برای آنها وجود نداشته باشد، در نتیجه از حضور در کرسی‌های آزاداندیشی انصراف دهند. اما سؤال این است که چرا وقتی این دانشجویان در ده‌ها فضای اجتماعی دیگر نظرات و عقاید خود را مطرح می‌کنند، نگران آزادی پس از بیان یا تعقیب دستگاه‌های امنیتی نیستند. بنابراین مساله ما در برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی تحت تعقیب قرار گرفتن دانشجویان از سوی دستگاه‌های امنیتی نیست.
معاون سیاسی فرهنگی نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها یادآور شد: امروزه نیازها و شرایط در جامعه و دانشگاه‌ها تغییر کرده است، لذا اینکه دانشجویان از طریق یک‌سری کرسی‌ها نظرات خود را مطرح کنند، جذابیتی برایشان ندارد و مایل هستند از طریق صفحات و بسترهای شخصی خود عقاید خودشان را مطرح کنند.
فاطمی‌پور تاکید کرد: البته ما باید انگیزه‌سازی کنیم و جلساتی را شکل دهیم که دانشجویان در فضای دانشگاه‌ها نظرات خودشان را بیان کنند. اگرچه آنچه که برای دانشجویان جذابیت دارد، این است که موافقان و مخالفان موضوعی مقابل یکدیگر قرار بگیرند و در خصوص موضوعی تبادل نظر داشته باشند تا اینکه خودشان انفرادی در خصوص بحثی ابراز عقیده کنند.
وی در پایان با بیان اینکه کسی در دانشگاه‌ها مانع حرف زدن و ابراز نظر دانشجویان نیست، خاطرنشان کرد: تصور برخی مسؤولان که مطالبه کرسی‌های آزاداندیشی را دارند، در این زمینه درست نیست؛ اگرچه مطالبه رهبری در خصوص برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی در زمان خود محقق نشد، اما امروزه شکل این کرسی‌ها تغییر کرده است و باید به تغییر شرایط پایبند باشیم و محیط را با توجه به تغییر فضاهایی که اتفاق افتاده، برای بیان نظرات فراهم کنیم. بر این اساس من قبول ندارم فضای امنیتی اجازه تشکیل کرسی‌های آزاداندیشی را نمی‌دهد؛ چرا که دانشجویان در فضاهای شخصی خود خیلی تندتر از وضعیت فعلی در دانشگاه‌ها نظرات خودشان را عنوان می‌کنند.
