دولت سیزدهم برای کسب درامد راه‌های سختی را سپری می‌کند و می‌خواهد تا جایی که تصورمی‌کند بنگاه‌ها ومردم تاب می‌اورند از صندوق و جیب انها برداردو منابع ارزی را بری روزمبادا نگه دارد. افزایش انواع مالیات ونیز افزایش قیمت آرد و...حالا برق دردستور کار است.
اگر یک دولت راستگو و شجاع بخواهد تصمیمی مهم بگیرد که بر سرنوشت شهروندان اثر منفی کوتاه‌مدت داشته باشد چه می‌کند؟ تجربه دنیای مدرن و انصاف فرمان می‌دهند دولت‌های راستگو و دلاور با شهروندان گفت‌وگوی بی‌رودربایستی می‌کنند و آن‌ها را در جریان فرآیند تصمیم‌گیری سخت قرار می‌دهند. دولت به شهروندان یادآوری می‌کند چرا قرار است یک تصمیم سخت بگیرد و پیش از اتخاذ تصمیم یک دوره زمانی به شهروندان فرصت می‌دهد خود را برای پیامدهای تصمیم سخت آماده سازند. این رفتاری مدرن وروراست با شهروندان است که در بیشتر کشورهای مدرن دنبال می‌شود.
آیا دولت‌های ایران نیز چنین بوده و دولت مستقر نیز این گونه است؟ واقعیت این است که دولت‌های ایران شوربختانه به رفتار و واکنش شهروندان اعتماد ندارند و می‌دانند شهروندان نیز به آن‌ها اعتماد بایسته را ندارند و به همین دلیل تصمیم‌های سخت را یا ناگهانی اعلام می‌کنند یا اینکه شهروندان را کلافه می‌کنند و آنقدر رفتارهای رازگونه دارند و گفتارهای ردگم‌کن می‌زنند تا شهروندان ناچار به قبول واقعیت شوند. به طورمثال دولت بارها و بارها گفته است قیمت نان گران نمی‌شود، اما هم قیمت نان افزایش را تجربه کرد و هم نان‌ها کوچک و کوچک‌تر شدند.
حالا قرار است تصمیم سختی گرفته شود؟ به نظر می‌رسد مقایسه میزان برق مصرفی ایران با سوییس و تاکید بر اینکه صنعت ایران به برق ارزان اعتیاد دارد گام نخست از فرآیند افزایش قیمت برق باشد. قرار نیست آسمان را به ریسمان گره بزنید. بگویید از تاریخ مشخص در آینده قرار است قیمت برق برای صنعت، گران شود.
