به گزارش ایران اکونومیست، هرکس در خیابان‌های محله‌ها، شهرها و اردوگاه‌های شمال غزه قدم بزند، متوجه می‌شود که نه چشم‌های مردم و نه البته دوربین‌های محدود خبرنگاران نتوانستند حتی یک چهارم صحنه‌های ویرانی و تخریب را که در آن مناطق رخ داده است، منتقل کنند، زیرا تنها صحبت از تخریب و ویرانی خانه‌ها یا منازل مسکونی خاص نیست بلکه علاوه بر زیرساخت‌ها و تمام مناطق کوچک مسکونی که حاوی ده‌ها برج و هزاران آپارتمان مسکونی است، محله‌های بزرگی از روی زمین محو شده‌اند و مجتمع‌های بزرگی مانند العامودی، الکرامه، النصر، شیخ رضوان، المخابرات و المقوسی در شمال غربی غزه بر اثر حملات هواپیماهای نظامی ۸۰ درصد به طور کامل تخریب شده‌اند. درصد باقی مانده نیز در معرض تخریب نسبی و آتش سوزی قرار گرفتند که ساختمان‌ها را به سازه‌های فرسوده تبدیل کرد. در مورد مجتمع‌های مسکونی با سبک شهری عمودی مانند شهرک شیخ زاید، شهرک مسکونی العوده، شهرک الندی و غیر آنها با خاک یکسان شده‌اند و دقیقاً همین صحنه‌ها در شمال غربی نوار غزه در محله‌های شرق شهر غزه تکرار شده‌اند.
با توجه به موارد فوق، آنچه سازمان ملل اعلام کرد که روند آواربرداری از نوار غزه ممکن است ۱۴ سال طول بکشد، منطقی به نظر می‌رسد. با این حال، به گفته مهندس «احمد فتحی» که در مصاحبه با الاخبار توضیح داد، این دوره توسط تعدادی از عوامل احاطه شده است چرا که آواربرداری بدون شک یک فرآیند سخت و دشوار خواهد بود و فراتر از امکانات شرکت‌های پیمانکاری داخلی است ۹۰ درصد تجهیزات آن توسط اشغالگران از بین رفته است و نیاز به شرکت‌های بین‌المللی با امکانات زیاد است.
فتحی گفت تخمین مدت زمان آواربرداری با تعیین تعداد خدمه و شرکت‌های عامل مرتبط است. اگر ده‌ها شرکت به طور همزمان کار کنند، مدت زمان اعلام شده چند سال کاهش می‌یابد اما در نهایت، صحبت از چند سال است نه چند ماه. این یک واقعیت است، زیرا محله‌های نوار غزه پرجمعیت هستند و روند آواربرداری نیازمند یک گام اولیه برای یافتن سرپناه برای خانواده‌هایی است که باید قبل از شروع کار محله‌های ویران‌شده را ترک کنند.
در مورد سطح زیرساخت‌ها، آنچه در واقعیت اتفاق افتاد همان چیزی است که ارتش دشمن از ابتدای جنگ تهدید به انجام آن کرده بود، زیرا این بخش به معنای واقعی کلمه به عصر حجر بازگردانده شد. طبق آمار شرکت‌ها و شهرداری‌های محلی، اشغالگر ۴۰ هزار کیلومتر از شبکه آب و فاضلاب و کلیه توانمندی‌های شرکت توزیع برق اعم از ژنراتور، ترانسفورماتور و الحاقیه را ویران کرد. این ویرانی مردم را هفت دهه عقب انداخت.
در این رابطه، «محمد ابوجیاب»، کارشناس مسائل اقتصادی به الاخبار گفت: «بخصوص زیرساخت پروژه‌ای نیست که ظرف یک یا 2 سال ساخته شود. آنچه اشغالگران در این جنگ از بین بردند، برداشت ۷۰ ساله پروژه‌های عمرانی است که ده‌ها کشور و دولت در سراسر جهان در آن مشارکت داشتند. هر خیابان در غزه با نام یک دولت کمک کننده مشخص شده است. هر ساختمان در یک بیمارستان یا پروژه آب یا کارخانه آب شیرین کن نتیجه مشارکت پروژه‌هایی است که ساخت آنها چندین دهه طول کشیده است. بازگرداندن وضعیت به حالت قبلی آن در واقع نیازمند ده‌ها سال و مبالغ هنگفتی است که هیچ کشور منطقه‌ای قادر به پوشش آن نخواهد بود. غزه اکنون غیرقابل سکونت است و بازگرداندن آن به یک چهارم از آنچه بوده، سال‌ها زمان نیاز دارد.
